مسجد مباهله:
مسجدى را كه به نام «مسجد مباهله» نشان مى دهند، نماینده رویدادى تاریخى و بزرگ است.
«مباهله» در لغت «بریكدیگر نفرین و لعنت كردن» است. در سال دهم هجرت گروهى از ترسایان نجران (ناحیه اى است
در یمن در جنوب عربستان) نزد رسول(صلى الله علیه وآله)آمدند و در باره عیسى(علیه السلام) با او گفتگو كردند. رسول(صلى الله علیه وآله)فرمود عیسى بنده خدا و كلمه او بود كه آن را بر مریم القا فرمود. گفتند چگونه ممكن است انسانى بى پدر به دنیا آید؟ قرآن در این باره نازل شد كه مثل عیسى، مثل آدم است. چون گفتگو دراز گردید رسول(صلى الله علیه وآله)به حكم خدا فرمود: ما و شما پسران، زنانمان و خودمان به مباهلت شویم تا لعنت خدا بر دروغ گویان باشد. در آن روز كه بیست و چهارم و به قولى بیست و یكم ذوالحجه بود رسول خدا با على مرتضى و زهرا و حسن و حسین(علیهم السلام)بیرون شدند. ترسایان چون هما و جلال آن بزرگواران را دیدند، ترسیدند و از مباهله چشم پوشیدند و با رسول(صلى الله علیه وآله)مصالحت كردند و جزیه پذیرفتند.
