اولین مسجد در مدینه
 
وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْرِیقاً بَیْنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَیَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى وَ اللهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ(107)
 
لا تَقُمْ فِیهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى مِنْ أَوَّلِ یَوْم أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِیهِ فِیهِ رِجالٌ یُحِبُّونَ أَنْ یَتَطَهَّرُوا وَ اللهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرِینَ(108)
 
أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى تَقْوى مِنَ اللهِ وَ رِضْوان خَیْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلى شَفا جُرُف هار فَانْهارَ بِهِ فِی نارِ جَهَنَّمَ وَ اللهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمِینَ(109)
 
لا یَزالُ بُنْیانُهُمُ الَّذِی بَنَوْا رِیبَةً فِی قُلُوبِهِمْ إِلاّ أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَ اللهُ عَلِیمٌ حَكِیمٌ(110)(1)
 
107 ـ (گروهى دیگر از آنها) كسانى هستند كه مسجدى ساختند براى زیان (به مسلمانان) و (تقویت) كفر و تفرقه میان مومنان و كمین گاه براى كسى كه با خدا و پیامبرش از پیش مبارزه كرده بود، آنها سوگند یاد مى كنند كه نظرى جز نیكى (و خدمت) نداشته ایم اما خداوند گواهى مى دهد كه آنها دروغگو هستند!
 
108 ـ هرگز در آن قیام (و عبادت) مكن، آن مسجدى كه از روز نخست بر پایه تقوى بنا شده شایسته تر است كه در آن قیام (و عبادت) كنى، در آن مردانى هستند كه دوست مى دارند پاكیزه باشند و خداوند پاكیزگان را دوست دارد.
 
109 ـ آیا كسى كه شالوده آن را بر پرهیز از خدا و خشنودى او بنا كرده بهتر است، یا كسى كه اساس آنرا بر كنار پرتگاه سستى بنا نموده كه ناگهان در آتش دوزخ فرو مى ریزد، و خداوند گروه ستمگر را هدایت نمى كند.
 
110 ـ (اما) این بنایى را كه آنها كردند همواره به صورت یك وسیله شك و تردید در دلهاى آنها باقى مى ماند مگر اینكه دلهایشان پاره پاره شود (و بمیرند و گر نه از دل آنها بیرون نمى رود) و خداوند دانا و حكیم است.